بدون عنوان
گاهی انقدر مشغول بزرگ کردن کودک خودت میشی که یادت میره کی بزرگ شد،کی صحبت کرد،کی دندون درآورد،کی اولین قدمشو به تنهایی برداشت و..... آره،خیلی وقته میخوام بیام و آپ کنم ولی این ثانیه هایی که با سرعت میگذرن مجال نمیدن.بعضی وقتها فکر میکنم کاش این همه درگیر بزرگ شدن دخترم نمیشدم تا بتونم از لحظه لحظه رشدش لذت ببرم و ثبتش کنم.بهار زندگی من الان دیگه واسه خودش خانومی شده،امسال هم دوماه اردیبهشت و خرداد به مهد رفت.زودتر از اون چیزی که فکرشو میکردم بزرگ شد.تنها آرزوی من تو زندگی خوشبخت شدن و عاقبت به خیری گل دخترمه.خدا نگهدار وحافظ همه بچه ها باشه .امیدوارم تا الان مادر خوبی واسه دخترم بوده باشم
مطالبی دیگر از این نی نی وبلاگی